آن دور دست های نزدیک یعنی زمانی که بیشتر از امروز افسانه و خرافات حاکم بر اندیشه ناقص ما بود،زندگی را معما هایی فرا گرفته بود که ریشه در نادانی و ذهن جستجو گر بشر داشت. رویاها و خیال پردازی ها گاهی به قصه ها و افسانه می انجامید که در سالهای درازی به عنوان حقیقتی خیالی پاسخ سوالاتی گنگ می شد که انسان از کشف و جواب آن عاجز بود. اما با پیشرفت دستاوردهای روز افزون علمی و تجربی بسیاری از یافته های ذهنی و تخیلی آدم ها،به افسانه ها و قصه هایی تبدیل شد که اینک سهم بزرگی در ادبیات ما دارد.

دی آل یا ننه آل زنی بد ترکیب و سیه چرده با لباس هایی عجیب و غریب، قد بلند و موهای  فرفری انباشته شده به روی هم که دندان های نیش مانند ،قیافه ای ترسناک از خانواده جن و پریان که در سیاهی شب هر از گاهی باعث آزار  زایمان زنانی می شود که نادیده ها را باور دارند.آزار دی آل گاهی منجر به مرگ یا بی هوشی زن در حال زایمان می گردد گاهی ساعت ها و چند روز بعد از زایمان، زن زائو دچار آل زدگی می گردد که برای پیشگیری از این کار باید چاقو،سوزن قفلی،شی آهنی در بستر زن قرار دهند تا مانع آزار دی آل گردد.

دی آل با دسته های موی بافته شده بز حساس است. زنی که دچار آل زدگی شده و از هوش رفته ، مامای روستای پیر کهنه کار،موی بافته شده بز به دو طرف صورت او می زند، وردی می خواند تا به هوش آید. دو طرف بازو و دور گردن زن را با همین موهای بافته شده می بندد و دستور می دهد اطراف اتاقش را همین موها از دیوار آویزان کنند چون باور بر این است که دی آل با مو حساس است. یک جفت نخ ریسمان سیاه و سفید هم به ساق دو پای زن  آل زده می بندند تا با استفاده از این شگردها مانع ورود و آزار دهی آل شوند.حتی گاهی شب ها بچه هایی که نمی خوابند و ایراد می گیرند با عنوان (دی آل آومد)او را می ترسانند تا زود بخوابد.

اکنون در جامعه علمی ثابت می شود که آل زدگی بیماری ناشی از درد زایمان است که پزشکان با یک دستگاه فشار خون تشخیص می دهند. بچه های امروز هم آنقدر هوشیارند که تا نبینند باور نمی کنند. و هنوز کسی دی آل رو به چشم ندیده نه در فورگ ونه در حومه فورگ که شامل تمام جهان می شود.

 پی نوشت:

 در منطقه فورگ به مادر دی می گویند که ریشه در کلمه دایه دارد.