نقش سیر و پیاز در خانه های گلی فورگ نمی دونم در دهات شما هم این رسم وجود داشت یا نه؟ اما تا قبل از زلزله سال 69فورگ که خشت و گل حرف اول در معماری محلی را می زد هر کس هر جوری عشقش می کشید خونه می ساخت.نه بنیاد مسکن در کار بود نه مهندس ناظر و نه سیمان وآجرو…..نه وام های مقاوم سازی.در و همسایه به نوبت به همدیگه کمک میکردن انباری از خشت و گل و اندود رابه هم پیوند می زدن وبی دغدغه های امروزی خونه آماده می شد.
اطراف خونه را تاقچه های هلالی کار می کردن با تاقچه پوش مخملی ، آینه وشمع دون،چندتا خوشه گندم،یه دونه حوله و شونه ی چوبی و…تاقچه ها را زینت می دادن. کف اتاق اجاقی چال میکردن واسه گرمای زمستون وسقف اتاق هم سوراخی واسه دودکش می ذاشتن.تا بستون از طریق راه پله و بالاخونه خورده نسیمی نصیب مردم می شد اما مث امروز کسی بالا خونه ش را اجاره نمی داد.بحث در باره ی حال و احوال گذشته ی فرگ در این مجال نمی گنجه، ده خرمن حوصله می خواد و ذهنی فارغ از قیل و قال.اما نکته ی جالب این بود که دیواره ی اتاق ها را یعنی کمی پایین تر از سقف اتاق ،به فاصله های نامنظم چند تا چونه ی شل<مخلوطی از آب و گل>به دیوار می زدن وتوی هروتوی هر چونه ای سیر وبیشتر پیاز می شوندن.پیاز ها ازرطوبتی که توی وجودشون بود صرف تولید ساقه می کردن پس از مدتی در دیواره ی اتاق به شکل افقی و زیبایی شاهد رشد ساقه ی سبز گیاهی بودیم که جزیی از زندگی مردم بود.بزرگترای ما چنددلیل واسه کاشت پیاز دردیواره ی اتاقاشون میارن :بعضیا میگن واسه زیبایی و تزیین اتاق بود،بعضی دیگه میگن یه خورده پیازدم دست لازم بود که توی وقتای ضروری از اونا استفاده می شد اما روایت سوم منطقی تره :میگن واسه اینه که آزار اذیت جن واز این جور چیزابه افراد خونه نرسه که به تعبیر امروز نوعی ضد عفونی کردن هوای اتاقه چون بنا بر شنیده ها یکی از خاصیت های مهم این گیاه همینه .مادر بزرگا هم گاهی پیاز خورد کرده را به مرغ و خروسا می دادن تا درد نگیرن!راستی چرا قدیما درد و مرض کمتر بود؟
نویسنده:رسول امیری